Gertjan's blog

En daar stond ik dan voor de klas. Ik was dertien jaar en volgde een les Nederlands. Op mijn eerste test Nederlands schreef ik het woord ’hep’ in plaats van ‘heb’. Nu kom ik zelf uit Lopik en daar hoor je in de uitspraak echt geen b als iemand zegt ’Ik hep een nieuwe fiets’. Het leek mij dan ook logisch dat je de woorden opschrijft zoals je ze hoort. Dus dan moet ‘heb’ met een p. Toch? Al snel kreeg ik te horen dat ik dyslectisch was. Op zich niks mis mee natuurlijk; Nederlands was al nooit echt mijn beste vak, net als veel andere talen. Wat ik wel vreemd vond, is dat er mensen zijn die dyslexie zien als een ziekte. Dat klopt namelijk niet. Dyslexie betekent dat er veel verschil zit in het kennis- en kundeniveau tussen diverse schoolvakken. Dus: je bent intelligent, maar je niveau per vak verschilt enorm. Het kan zo maar zijn dat je in het ene vak de beste van de klas bent, maar in een ander vak weer de slechtste. Feit is dat dyslexie vanaf de geboorte vastligt en erfelijk is. Zelf z

Een medewerker van me komt naar me toe: “Gertjan, kan ik je even spreken?” Ik begon me direct zorgen te maken. Gaat hij ontslag nemen? Heb ik wat misdaan? Apart in een kamertje begon hij: “Gertjan, ik heb straks twee weken vakantie en wil vanaf dan proberen om slechts twee uur per dag te slapen....” Ok. Geen ontslag, daar ben ik blij mee. Maar hij gaat verder: “Gertjan, dit betekent wel dat als ik terug kom, dat ik dan af en toe twintig minuten op kantoor zal slapen, is dit een probleem?” Ja wat zeg je dan? Je bent toch al lang blij dat zo'n goede kracht niet weggaat. Mijn reactie: “Dat is geen probleem, maar vertel mij hier eens wat meer over.” Hij ging het Uberman-slaapritme proberen: zes maal een powernap van twintig minuten, gelijkmatig verspreid over dag en nacht. Na de vakantie kwam hij terug en bleek alweer gestopt. Ik vroeg of het kwam doordat hij helemaal gesloopt was. Nee, dat was het niet: “Ik verveelde me in de nacht, had niks te doen. Toen ben ik maar weer gesto

Mijn privacy op het internet? Af en toe zoek ik mijn eigen naam op in Google om te kijken wat er over mij bekend is. Vreemd genoeg wordt er over mij nooit iets onverwachts gevonden. Er komt altijd een verhaal naar boven over mijn badminton prestaties, mijn eigen blog, Linked-In, maar eigenlijk nooit wat onverwachts. Nu was mijn vraag, is privacy op het internet nog echt wel een probleem? Nu ben ik ook eigenaar van een bedrijf ( Scrape IT ) wat internetdata verzameld en verkoopt. En omdat we deze technologie toch al binnen de deuren hebben en gezien de nieuwe privacy wetgeving in 2018 zijn wij een project gestart omtrent privacy. Hier wilde we kijken wat voor informatie we tegenwoordig nog op het publieke internet over mensen kunnen vinden. Mijn verwachting is dat we veel informatie kunnen vinden. Een naam, functie, omschrijving, telefoon nummer, adres, kennisen, hobbies en dergelijke zou geen probleem moeten zijn. De vraag die ik hier wil beantwoorden is de volgende Wat k